ترکیبات فنلی آلاینده های اولویت دار با سمیت بالا حتی در غلظت های پایین هستند. در این بررسی، کارایی هر دو روش درمانی مرسوم و پیشرفته مورد بحث قرار گرفته است. کاربرد این تیمارها با فنل و برخی از مشتقات رایج مقایسه شده است. تیمارهای مرسوم مانند تقطیر، جذب، استخراج، اکسیداسیون شیمیایی و اکسیداسیون الکتروشیمیایی راندمان بالایی با ترکیبات فنلی مختلف نشان می‌دهند، در حالی که تیمارهای پیشرفته مانند فرآیندهای فنتون، ازن‌زنی، اکسیداسیون هوای مرطوب و عملیات فتوشیمیایی از مواد شیمیایی کمتری در مقایسه با روش‌های معمولی استفاده می‌کنند. هزینه انرژی بالایی دارند در مقایسه با تصفیه فیزیکی و شیمیایی، تصفیه بیولوژیکی سازگار با محیط زیست و صرفه جویی در انرژی است، اما نمی تواند آلاینده های با غلظت بالا را درمان کند. ثابت شده است که درمان آنزیمی بهترین راه برای درمان ترکیبات فنلی مختلف در شرایط خفیف با آنزیم های مختلف مانند پراکسیدازها، لاکازها و تیروزینازها است.
درمان آنزیمی، با الهام از درمان بیولوژیکی، از یک کاتالیزور زیستی، یک آنزیم، برای انجام دگرگونی روی ترکیبات فنلی استفاده می کند که منجر به حذف آنها از آب می شود. این فرآیند می تواند مزایای قابل توجهی (از جمله مقرون به صرفه بودن) نسبت به تیمارهای بیولوژیکی و شیمیایی معمولی داشته باشد، تا زمانی که آنزیم مورد نظر به عنوان یک کالا با قیمت مناسب در دسترس باشد این تکنیک می تواند به عنوان یک درمان اولیه یا در ترکیب با یک واحد بیولوژیکی استفاده شود. سهولت کنترل، کاهش حجم لجن، اثربخشی در محدوده وسیعی از غلظت بستر، pH و شوری، زمان تماس کوتاه و عدم محدودیت در اثر بارگذاری شوک از مزایای عمده این روش است. در بین تمام آنزیم ها، اکسیدوردوکتازها مانند لاکازها، تیروزینازها و پراکسیدازها توانایی کاتالیز کردن حذف آلاینده های فنلی را دارند .بر خلاف تصفیه بیولوژیکی، استراتژی شامل پلیمریزاسیون ترکیبات هدف است، نه تجزیه، تا زمانی که محصولات به حد حلالیت خود برسند و رسوب کنند. در تمام موارد، غلظت آنزیم به عنوان واحد استاندارد فعالیت در حجم مشخص می شود.
منبع:
Villegas, L. G. C., Mashhadi, N., Chen, M., Mukherjee, D., Taylor, K. E., & Biswas, N. (2016). A short review of techniques for phenol removal from wastewater. Current Pollution Reports, 2, 157-167.
